De voeten van Mijn Roeping

Het was maandagochtend, terwijl de meeste mensen hun koffie nog aan het drinken waren, stond ik al in mijn praktijk de instrumenten klaar te leggen. De zon scheen door het raam naar binnen en wierp een warm licht op mijn behandelstoel. Dit was mijn favoriete moment van de dag - die stille minuten voordat mijn eerste klant zou aankomen.

Ik ben Dorien, 40 jaar, en al vijftien jaar werkzaam als pedicure. Wat begon als een praktische keuze - een vak waarbij ik mensen kon helpen - groeide uit tot mijn ware passie.

De Ontdekking

Het begon allemaal toen mijn eigen oma problemen kreeg met haar voeten. Diabetes had zijn tol geëist, en simpele dingen zoals nagels knippen werden plotseling gevaarlijk. Ik zag hoe ze worstelde met haar zelfstandigheid, hoe ze zich schaamde voor haar voeten die er 'niet meer mooi' uitzagen.

"voeten zijn het fundament van ons leven," zei ze altijd. "Als die niet goed zijn, valt alles om."

Die woorden bleven bij me hangen toen ik haar voor het eerst meenam naar een medisch pedicure. Ik zag hoe voorzichtig en respectvol de pedicure tewerk ging, hoe ze niet alleen de medische problemen aanpakte, maar ook oma's waardigheid herstelde. Na de behandeling liep oma weer rechtop, met een glimlach die ik maanden niet had gezien.

De Opleiding

De beslissing was snel genomen. Ik schreef me in voor de opleiding tot medisch pedicure. De eerste lessen waren overweldigend-anatomie, pathologie, hygiëne protocols, instrumentenkennis. Maar elke nieuwe kennis voedde mijn nieuwsgierigheid. Ik leerde over ingegroeide nagels, eeltvormingen, diabetische voet, schimmels, wratten. Maar belangrijker nog: ik leerde luisteren. Naar de verhalen achter elk paar voeten dat op mijn behandelstoel kwam.

Mensen vragen me weleens waarom ik dit werk doe. "Is het niet vies, Is het niet saai?" Maar zij zien niet wat ik zie.

Ik zie de opluchting van iemand die maandenlang pijn heeft gehad. Ik zie de trots van een diabetespatiënt die geleerd heeft zijn voeten goed te verzorgen. Ik zie de dankbaarheid van kinderen die zien dat opa weer kan wandelen.

Elke voet die ik behandel hoort bij een mens met een verhaal. Mijn instrumenten zijn mijn gereedschap, maar mijn handen zijn mijn middel om te helpen, te troosten, en waardigheid terug te geven.

De Toekomst

Over een paar jaar ga ik uitbreiden. Niet omdat ik groter wil worden, maar omdat er zoveel mensen zijn die hulp nodig hebben. Ik wil jonge collega's opleiden, hun laten zien dat dit werk een roeping kan zijn.

Want uiteindelijk gaat het niet alleen om voeten, het gaat om mensen. Het gaat om de basis waarop zij staan, letterlijk en figuurlijk. En elke dag dat ik iemand kan helpen om steviger te staan, is een dag waarin ik weet waarom ik dit doe.

Mijn oma had gelijk: voeten zijn het fundament van ons leven. En ik ben trots dat ik elke dag mag bijdragen aan het versterken van dat fundament, één voet tegelijk.

"In de zorg voor voeten vind ik de ziel van mijn beroep - het is waar compassie en kunde samenkomen om mensen weer op eigen benen te laten staan."